(Ses dosyasini indirmek için bu link'i sag tiklayip, menüden Kaydet maddesini seçiniz: MP3'ü indirmek için)
After the end of World War One, President Woodrow Wilson sought national support for his idea of a League of Nations. He took his appeal directly to the American people in the summer of nineteen nineteen.
The plan for the League of Nations was part of the peace treaty that ended World War One. By law, the United States Senate would have to vote on the treaty. President Wilson believed the Senate would have to approve it if the American people demanded it. So he went to the people for support.
For almost a month, Wilson traveled across America. He stopped in many places to speak about the need for the League of Nations. He said the league was the only hope for world peace. It was the only way to prevent another world war.
Wilson's health grew worse during the long journey across the country. He became increasingly weak and suffered from severe headaches. In Witchita, Kansas, he had a small stroke. A blood vessel burst inside his brain. He was forced to return to Washington.
The president's advisers kept his condition secret from almost everyone. They told reporters only that Wilson was suffering from a nervous breakdown. The Senate was completing debate on the Treaty of Versailles. That was the World War One peace agreement that contained Wilson's plan for the league. It seemed clear the Senate would reject the treaty. Too many Senators feared the United States would lose some of its independence and freedom if it joined the league.
The leader of Wilson's political party in the Senate, Gilbert Hitchcock, headed the administration campaign to win support for the treaty. Hitchcock told the president the situation was hopeless. He said the Senate would not approve the treaty unless several changes were made to protect American independence. If the president accepted the changes, then the treaty might pass.
Wilson refused. He would accept no compromise. He said the treaty must be approved as written. The treaty was defeated. From his sick bed, he wrote a letter to the other members of the Democratic Party. He urged them to continue debate on the League of Nations. He said a majority of Americans wanted the treaty approved.
The Senate Foreign Relations Committee agreed to re-open discussion on the treaty. It searched yet again for a compromise. But, as before, Wilson refused. He was a proud man. Wilson's unwillingness to compromise helped kill the treaty once and for all. The Senate finally voted again, and the treaty was defeated by seven votes. The treaty was dead. Yet history would prove him correct, and the Second World War would be far more destructive than the first.
The debate over the Treaty of Versailles was the central issue in American politics during the end of Woodrow Wilson's administration. It also played a major part in the presidential election of nineteen twenty. The two presidential candidates gave the American people a clear choice in the election of nineteen twenty.
On one side was Democrat James Cox. He represented the dream of Woodrow Wilson. In this dream, the world would be at peace. And America would be a world leader that would fight for the freedom and human rights of people everywhere. On the other side was Republican Warren Harding. He represented an inward-looking America. It was an America that felt it had sacrificed enough for other people. Now it would deal with its own problems.
Warren Harding won the election.
--------------------------------
Başkan Woodrow Wilson Birinci Dünya Savaşı’nın sonunda oluşturduğu Milletler Cemiyeti fikri için ulusal destek toplamaya başladı. 1919 yılının yaz aylarında da önerisini Amerikan kamuoyuyla paylaştı.
Milletler Cemiyeti planı Birinci Dünya Savaşı’nı sona erdiren barış anlaşmasının bir parçasıydı. Yasa gereği Amerikan Senatosu’nun anlaşmayı onaylaması gerekiyordu. Başkan Wilson Amerikan kamuoyu istediği takdirde Senato’nun anlaşmayı onaylayacağına inanıyordu. Bu nedenle destek toplamak için halka başvurdu.
Wilson yaklaşık bir ay boyunca Amerika’yı dolaştı. Milletler Cemiyeti’ne duyulan ihtiyaç hakkında birçok yerde konuşmalar yaptı. Wilson böyle bir birliğin dünya barışı için tek umut, bir başka dünya savaşını önlemeninse tek yolu olduğunu savundu.
Wilson’un sağlığı bu seyahatlerden sonra bozulmaya başladı. Şiddetli baş ağrılarından şikayet eden Wilson zayıf düştü. Kansas eyaletinin Wichita kentinde hafif bir beyin kanaması geçirdi. Beynindeki bir damar çatlamıştı. Washington’a geri dönmek zorunda kaldı.
Danışmanları Başkan’ın durumunu hemen hemen herkesten saklıyordu. Gazetecilere sadece Wilson’un sinirlerinin bozuk olduğu söylenmişti. Bu arada Senato Versay Anlaşması’nı ele alıyordu. Bu anlaşma, Wilson’un Milletler Cemiyeti fikrinin de yer aldığı, Birinci Dünya Savaşı’nın sonunda imzalanan barış anlaşmasıydı. Senato’nun anlaşmayı reddedeceği açıklık kazanmaya başlamıştı. Çok sayıda senatör cemiyete katıldığı takdirde Amerika’nın bağımsızlık ve özgürlüğünün bir kısmını kaybedeceğini öne sürüyordu.
Wilson’un Senato’daki siyasi partisinin lideri Gilbert Hitchcock anlaşma lehinde destek toplamak amacıyla yürütülen kampanyanın başındaydı. Hitchcock, Başkan Wilson’a durumun umutsuz olduğunu, Amerika’nın bağımsızlığının korunması amacıyla bazı değişiklikler yapılmadığı sürece Senato’nun anlaşmayı onaylamayacağını söyledi. Başkan’ın bu değişiklikleri kabul etmesi durumunda anlaşmanın Senato’dan geçmesi mümkün olabilirdi.
Wilson öneriyi reddetti. Hiçbir ödünü kabul etmeyecekti. Anlaşmanın yazıldığı gibi kabul edilmesi gerektiğini söyledi. Anlaşma kabul edilmedi. Wilson hasta yatağından Demokrat Parti üyelerine bir mektup yazdı. Partilileri Milletler Cemiyeti üzerinde tartışmaya devam etmeye çağırdı. Amerikan halkının çoğunluğunun anlaşmanın onaylanmasını istediğini söyledi.
Senato Dış İlişkiler Komisyonu anlaşma üzerindeki tartışmaları yeniden açmayı kabul etti. Uzlaşma yollarını aradı. Ancak daha önce olduğu gibi Wilson ödün vermeyi yine reddetti. Gururlu bir kişi olan Wilson’un ödün vermekten kaçınması anlaşmanın reddedilmesine neden oldu.
Senato en sonunda anlaşmayı oyladı, ancak yedi oy farkla anlaşma Senato’da reddedildi. Ancak tarih, Wilson’u haklı çıkaracaktı. İkinci Dünya Savaşı, Birinci Dünya Savaşı’ndan çok daha yıkıcı oldu.
Woodrow Wilson yönetiminin sonlarına doğru Amerikan siyasetinin merkezindeki konu, Versay Anlaşması üzerindeki tartışmalardı. Anlaşma ayrıca 1920 başkanlık seçimleri sırasında da büyük rol oynadı.
1920 başkanlık seçimlerindeki iki aday Amerikan halkı için açık birer seçenek sundu.
Bir tarafta Demokrat Parti’den James Cox vardı. Cox, Woodrow Wilson’un dünya barışı hayalini temsil ediyordu. Amerika bir dünya lideri olarak tüm dünyadaki insanların hakları ve özgürlükleri için savaşacaktı.
Diğer adaysa Cumhuriyetçi Partili Warren Harding’di. Harding içe dönük bir Amerika’yı temsil ediyordu. Seçimi, Amerika’nın başka insanlar için kendini yeterince feda ettiğini, artık kendi sorunlarıyla başa çıkması gerektiğini savunan Harding kazandı.