Los Angeles Times Ermenistan Dışişleri Bakanı Vartan Oskanyan’ın Türkyie’yle ilişkileri değerlendiren makalesine yer veriyor. Hrant Dink cinayeti sonrasında Türkiye’nin politikasında bir değişiklik beklediklerini kaydeden Oskanyan, hayal kırıklığına uğradıklarını yazıyor:
“Maalesef, Türkiye’nin Ermenistan sınırını kapalı tutma politikası düşmanlıkları daha da körükledi. Türkiye, Ermenistan’a baskı uygulamak, kendi haklarını korudukları ve geçmişlerini unutmadıkları için Ermenileri cezalandırmak amacıyla Avrupa’daki tek kapalı sınırı devam ettirme politikasını sürdürüyor. Buna karşılık Ermenistan, ilişkileri normalleştirmek için hiçbir önkoşul öne sürmüyor.”
New York Times, Cumhuriyetçi ve Demokrat senatörlerin, Irak’a ek asker gönderme önerisi üzerine taktik savaşlarına girmesini eleştiriyor. Gazete, şu görüşlere yer veriyor:
“Amerika, kamuoyunda yeterince tartışılmadan savaşa sürüklendi ve artık Senato’nun Irak konusunu daha az değil daha fazla tartışması gerekiyor. Kasım seçimlerinde Kongre’nin her iki kanadında da Cumhuriyetçiler’in çoğunluğuna son veren seçmenler, Kongre’nin sadece 21 bin 500 ek asker konusunu değil, halen Irak’ta bulunan 130 bin askerin kaderini de ele alacak biçimde savaşın genel gidişatını ele almasını bekliyor. Senatörler, Bush’un Irak konusunda dört yıldır başarısız olduğunu kabul etmeli; bazı bağlayıcı kararlar almalıdır. Irak Başbakanı Nuri Maliki’nin önemsemediği ve Beyaz Saray’ın da üzerinde durmadığı ulusal uzlaşmanın sağlanması konusu da bu kararlar arasında yer almalıdır.”
USA Today Irak’ın eski yöneticisi Paul Bremer’in Kongredeki sorgulanması sırasında sert eleştirilere maruz kaldığını hatırlatıyor. Ancak gazete, Bremer’in günah keçisi yapılmasına karşı çıkıyor ve eleştiri oklarını Bush yönetimine çeviriyor:
“Şimdi asıl mesele, Amerika’nın Bremer konusundaki hatadan gereken dersleri çıkartıp çıkartmamasıdır. Hayatı, ancak geçmişe baktığımızda anlayabiliyoruz ama geçmişi tekrar yaşayamayacağımıza göre, geleceğe bakmalıyız. Ancak doğru dersler çıkartabilirsek, Bremer’i sanık sandalyesine oturtmanın bir anlamı olabilir”
Washington Post, Amerika’nın Ortadoğu’da aşırı uçlar olarak tanımladığı İran, Suriye, Hamas ve Hizbullah’la temasa geçmemesinin bir boşluk yarattığını belirtiyor ve bu boşluğun Suudi Arabistan tarafından doldurulduğunu vurguluyor. Gazete, Suudi Arabistan’ın diplomatik girişimlerinden olumlu mesajlar alındığına dikkat çekiyor:
“Henüz kesin sonuçlara ulaşmaktan uzak olsa da, Suudi Arabistan’ın girişimleri Bush yönetiminin dostlarla düşmanlar arasına kalın bir çizgi çizme politikasının dayanaklarını çürütüyor. Amerika’nın stratejisi, Ulusal Güvenlik Konseyi Başkanı Ali Larijani gibi İranlılarla konuşarak hiçbir şey kazanılamayacağını varsayıyor. Halid Meşal gibi militan bir Hamas liderinin hiçbir biçimde uzlaşmaya yanaşmayacağı düşüncesine dayanıyor. Suudi Arabistan’ın pratikte bunun tam tersi bir düşünceyi denemesi olumlu bir şey. Amerika’nın da biraz diplomatik risk alması çok daha iyi olurdu.”