Türk Hemşireler Derneği, 12 Mayıs Uluslararası Hemşireler Günü nedeniyle yayınladığı mesajında, hemşirelik mesleğiyle ilgili yasal sorunlara, iş güvencesi ve iş güvenliği konularına çözüm beklediklerini bildirdi.
Hemşireler dünyanın birçok ülkesinde olduğu gibi Türkiye’de de Corona virüsü salgınında en ön saflarda mücadele veriyor.
Türkiye’de 1933 yılından bu yana hemşireleri temsil eden Türk Hemşireler Derneği, 12 Mayıs Uluslararası Hemşireler Günü’nde mesleki açıdan yazılı değerlendirmede bulundu.
Corona virüsü salgınıyla mücadelede oynadıkları role işaret eden ve 2020’nin “Uluslararası Hemşireler Yılı” ilan edildiğini kaydeden Türk Hemşireler Derneği, mesleki ihtiyaçlarını ve hükümetten beklentilerini yazılı bir mesajla duyurdu.
Türk Hemşireler Derneği mesajında, Türkiye’de hemşirelik mesleği için çalışma koşullarının iyileştirilmesi gerektiğine dikkat çekti. Dernek, iş güvenliği ve güvencesi gibi sorunlarını “2020 Yılında 20 Hemşirelik Sorunu” başlığı altında topladı.
Türk Hemşireler Derneği, Sağlık Bakanlığı’na da tüm bu sorunları ve çözüm önerilerini iletmeye devam edeceklerini kaydetti. Bu sorunlara göre; Türkiye’de eğitimini tamamlamış en az 100 bin hemşire, kamu sağlık kuruluşlarına atamalarının yapılmasını bekliyor. Hemşire ataması yapılmadığı için de hemşirelerce yapılması gereken görevler ise diğer sağlık çalışanlarınca yerine getirilmeye çalışılıyor. Bunun yanı sıra farklı alanlarda uzmanlık sertifikalarına sahip hemşirelerse kendilerinden yararlanılacak alanlarda çalıştırılmıyor.
Türk Hemşireler Derneği’nin hükümete ve yasama organı TBMM’ye çağrıda bulunduğu hemşirelik mesleğiyle ilgili Türkiye’de çözüm bekleyen sorunlar, 20 maddede şöyle sıralandı:
“1. Hemşire işgücü planlaması yapılmadan, çok sayıda hemşirelik okulu açılması, ihtiyaç ve kapasiteyi aşacak sayıda kontenjan ayrılması.
2. Hemşirelik okullarına öğretim elemanı olarak hemşirelik dışı (hekim, veteriner, biyolog, kimyager vb.) akademisyen ataması yapılması.
3. Hemşirelik okullarına hemşirelik dışı yönetici atanması.
4. Hemşire insan gücü planlamasının doğru ve uygun şekilde yapılmaması, hemşire insan gücünün dengesiz dağıtımı ve yanlış kullanımı nedenleri ile sağlık kurumlarında yetersiz sayıda hemşire çalıştırılması, mezuniyet sonrasında ise atama sorunun olması.
5. 100 binden fazla hemşire atama beklerken, hemşire açığı var gerekçesi ile hemşire görev, yetki ve sorumluluklarının diğer sağlık çalışanlarına devredilmesi.
6. Fazla mesai, uzun çalışma saatleri ve aşırı iş yüküne bağlı tükenmişlik yaşanması, işten ayrılmaların ve hemşire devir hızın artması.
7. Sertifikalı hemşirelerin kendi alanlarında çalıştırılmaması.
8. Koruyucu sağlık hizmetlerinde kilit rol oynayan hemşirelerin, okul hemşireliği ve iş sağlığı hemşireliği vb. alanlarda istihdam edilmemesi.
9. Hemşirelik yönetmeliğinde de tanımlanmış olan diyaliz hemşireliği, halk sağlığı hemşireliği, iş sağlığı hemşireliği vb. hemşireliğin özel alanlarının yok edilmesi.
10. Hemşireler için güvenli çalışma ortamlarının oluşturulmaması.
11. Liderlik pozisyonlarında hemşirelere yeterince yer verilmemesi ve yönetim pozisyonlarına (bakım hizmetleri müdürlüğü, sorumlu hemşire vb.) hemşirelik kanunu ve yönetmeliğine aykırı olarak liyakat aranmadan ve/veya hemşirelik dışı atamaların yapılması.
12. Bazı hastanelerde bakım hizmetleri müdürlüğünün ortadan kaldırılması ve hemşirelik hizmetlerinin idari hizmetler müdürlüğüne devredilmesi.
13. Hemşirelerin, sağlık çalışanlarının şiddetine maruz kalması ve hastane yöneticilerinin, karar mekanizmalarında sınırlarını aşması, meslektaşlarımız üzerinde güç kullanması ve baskı oluşturması; meslektaşlarımızın siyasi görüş ve yaşam tarzlarından dolayı ayrımcılığa ve etik dışı uygulamalara maruz kalması.
15. Hemşirelik yasası ve yönetmeliğinin işler kılınmaması, mevzuatın hemşirelik yasa ve yönetmeliğine göre düzenlenmemesi.
16. Elli yılı aşkın bir süredir devam eden hemşirelikte lisansüstü eğitimine rağmen, kurumlarda halen uzman hemşirelik kadrosunun olmaması.
17. Hemşirelerin mesleki gelişimleri için yeterince desteklenmemesi.
18. Hemşirelerin insanca yaşamalarını sağlayan ücret politikalarının olmaması, 3.600 ek göstergenin halen verilmemiş olması ve fiili hizmetin geriye dönük uygulanmaması.
19. Türk Hemşireler Birliği’nin kurulması yönündeki tüm çabaların yanıtsız kalması.
20. Hemşirelerin, nitelikli ve güvenli hemşirelik hizmetlerinin sunumuna yönelik taleplerinin, politika yapıcılar, karar vericiler ve yöneticiler tarafından duyulmaması.”
