WASHINGTON —
Gisele Essongue Gabon Büyükelçiliği’ndeki işinden arta kalan zamanlarda, boncuklardan el işleri yaratıyor.
Essongue, sanat eserleri tanıtılan diplomatlardan biri. Festivalin amacı, diplomatlarla ailelerinin Amerika’daki hayata alışmalarına yardımcı olmak.
Festivalin organizatörü Nan Coughlin, sanat çalışmalarının farklı diller konuşan kişileri bir araya getirdiğini söylüyor: “Yeni bir ülkeye taşınınca, bir topluluğa ait olmak istemek doğal bir duygu. Bu festival sayesinde, diplomatlar bir araya geliyor ve yeteneklerini sergiliyor.”
“Beni Öp” ve “Beni Kucakla” yazıları taşıyan bu hayvan resimlerinde sanatçı Valeri Caflish, Amerika’daki selamlaşma tarzını yorumlamış.
Caflish’in eşi İsviçre Büyükelçiliği’nde çalışıyor: “Süpermarkette herkes hep “Bugün nasılsınız?” diye soruyor ve herkes sizi kucaklamaya hazır ancak burada kimse el sıkışmıyor. Burada selamlaşmak başka ülkelerdeki tecrübemden çok farklı.”
Sanat aynı zamanda iletişim kurmayı da sağlıyor. Gambialı Sohna N’Gum, ona vatanını hatırlatan tekstil ürünleri üzerinde çalışıyor: “Ülkemden uzakta büyüdüm. Afrika’yla bağım kopsun istemedim. Gambia’dan, Afrika kumaşlarından dikilmiş kıyafetler tasarladım ve bu herkesin çok ilgisini çekti.”
Sohna şimdi babasının seyahatleri sırasında aldığı kumaşlardan giysiler tasarlıyor: “Bu festivalin en harika yanı uluslararası olması ve Amerikalılar’a, belki de hiç görmeyecekleri kültürleri tanıtması.”
Takı yapmak Etik Witjaksono’nun hobilerinden biri. Ama takı yapmayı, ülkesi Endonezya’da öğrenmemiş.
Etik Witjaksono, “Takı yapmaya, Güney Afrika’da başladım. Eşim oraya askeri ataşe olarak atanmıştı. Arkadaşlarımla birlikte öğrendik” diyor.
Aslında kültür paylaşımı, diplomasi sanatının da bir parçası.
Essongue, sanat eserleri tanıtılan diplomatlardan biri. Festivalin amacı, diplomatlarla ailelerinin Amerika’daki hayata alışmalarına yardımcı olmak.
Festivalin organizatörü Nan Coughlin, sanat çalışmalarının farklı diller konuşan kişileri bir araya getirdiğini söylüyor: “Yeni bir ülkeye taşınınca, bir topluluğa ait olmak istemek doğal bir duygu. Bu festival sayesinde, diplomatlar bir araya geliyor ve yeteneklerini sergiliyor.”
“Beni Öp” ve “Beni Kucakla” yazıları taşıyan bu hayvan resimlerinde sanatçı Valeri Caflish, Amerika’daki selamlaşma tarzını yorumlamış.
Caflish’in eşi İsviçre Büyükelçiliği’nde çalışıyor: “Süpermarkette herkes hep “Bugün nasılsınız?” diye soruyor ve herkes sizi kucaklamaya hazır ancak burada kimse el sıkışmıyor. Burada selamlaşmak başka ülkelerdeki tecrübemden çok farklı.”
Sanat aynı zamanda iletişim kurmayı da sağlıyor. Gambialı Sohna N’Gum, ona vatanını hatırlatan tekstil ürünleri üzerinde çalışıyor: “Ülkemden uzakta büyüdüm. Afrika’yla bağım kopsun istemedim. Gambia’dan, Afrika kumaşlarından dikilmiş kıyafetler tasarladım ve bu herkesin çok ilgisini çekti.”
Sohna şimdi babasının seyahatleri sırasında aldığı kumaşlardan giysiler tasarlıyor: “Bu festivalin en harika yanı uluslararası olması ve Amerikalılar’a, belki de hiç görmeyecekleri kültürleri tanıtması.”
Takı yapmak Etik Witjaksono’nun hobilerinden biri. Ama takı yapmayı, ülkesi Endonezya’da öğrenmemiş.
Etik Witjaksono, “Takı yapmaya, Güney Afrika’da başladım. Eşim oraya askeri ataşe olarak atanmıştı. Arkadaşlarımla birlikte öğrendik” diyor.
Aslında kültür paylaşımı, diplomasi sanatının da bir parçası.
