JOHANNESBURG, GÜNEY AFRIKA —
Güney Afrika’da siyasi partilerin seçim kampanyaları sürüyor.
Güney Afrika’nın ilk siyah cumhurbaşkanını seçmesinin ve beyaz azınlığın ülkeyi yönetmesinin son bulmasının üzerinden 20 yıl geçti.
Mandela’nın Afrika Ulusal Konseyi (ANC) parti olarak o dönemden beri siyasetin egemen gücü oldu.
Uzmanlar ANC’nin tekrar kazanacağını tahmin etse de temel hizmetleri sunuştaki kötü karnesiyle kemikleşmiş işsizlik ve yolsuzluk yüzünden destek oranının düşmesini bekliyor.
Hayal kırıklıkları Güney Afrikalı seçmeni etkiliyor.
Yeni seçmenlerin yalnızca üçte biri seçmen kaydı yaptırmış. Bunlar arasında da oylarının fark yaratmayacağını düşünenler var. Simela Tseka üniversite öğrencisi: “Güney Afrika vatandaşı olarak oy vermek görevim. Ama son zamanlarda demokrasi ile ilgili düşüncem değişti. Demokrasi yöneticileri seçmemizi sağlıyor. Ama o noktadan sonra yetkilerini nasıl kullanacaklarını belirleyemiyoruz.”
Tseka ANC ile ilgili skandallardan bıkmış.
Ancak ANC, halk arasında tarihinden kaynaklanan bir güce sahip. Soweto’nun Kliptown semtinde Thabisile Gasa’ya kime oy vereceğini sorduğumuzda hemen cevap veriyor: “Elbette ki Jacob Zuma’ya! ANC sayesinde özgürüz.”
Gasa, işsizlik ve çevre kasabalardaki okul kalitesinden şikayetçi olsa da 20 yıl içinde tüm sorunların çözülmesinin mümkün olmadığını söylüyor ve zamanla Zuma ve ANC’nin sözlerini yerine getireceğine inanıyor.
Ailesi de ANC’yi destekliyor. Gasa’nın annesi Elizabeth Mncube ANC sayesinde hayatının daha iyi hale geldiğini söylüyor: “ANC’den memnunum çünkü bana para yardımı yaptı ve ev sözü verdi.”
Mncube 1999’dan bu yana bu evi beklemesine rağmen, ANC’nin eninde sonunda sözünde duracağına inandığını söylüyor.
19 yaşında Neo Prince Tom, ise birkaç ev ötede oturuyor ve oy vermeyi düşünmüyor: “Ben de tepkimi böyle gösteriyorum. Oy vermiyorum. Çünkü oy verirsem bu, yaptıklarına katıldığım anlamına gelir. Oy vermeyerek yaptıkları her şeyi yok saymış oluyorum.”
Tom bütün siyasi partilere kuşkuyla yaklaşıyor: “Ailelerimiz ANC özgürlük için savaştı derdi. Ama bununla ilgili değil. Hepsi geçmişte kaldı. Biz gelecekle ilgilenmeliyiz.”
Anketler Tom’un bakış açısının “özgür-doğanlar” olarak adlandırılan, yanlızca demokrasiyi hatırlayan ve hükümetin halktan kopuk olduğunu düşünenler arasında yaygın olduğunu gösteriyor.
Güney Afrika genç bir ulus. 25 milyon kayıtlı seçmenin yarısına yakını 40 yaşın altında. Asıl soru bu gençlerden kaçının sandığa gideceği.
Güney Afrika’nın ilk siyah cumhurbaşkanını seçmesinin ve beyaz azınlığın ülkeyi yönetmesinin son bulmasının üzerinden 20 yıl geçti.
Mandela’nın Afrika Ulusal Konseyi (ANC) parti olarak o dönemden beri siyasetin egemen gücü oldu.
Uzmanlar ANC’nin tekrar kazanacağını tahmin etse de temel hizmetleri sunuştaki kötü karnesiyle kemikleşmiş işsizlik ve yolsuzluk yüzünden destek oranının düşmesini bekliyor.
Hayal kırıklıkları Güney Afrikalı seçmeni etkiliyor.
Yeni seçmenlerin yalnızca üçte biri seçmen kaydı yaptırmış. Bunlar arasında da oylarının fark yaratmayacağını düşünenler var. Simela Tseka üniversite öğrencisi: “Güney Afrika vatandaşı olarak oy vermek görevim. Ama son zamanlarda demokrasi ile ilgili düşüncem değişti. Demokrasi yöneticileri seçmemizi sağlıyor. Ama o noktadan sonra yetkilerini nasıl kullanacaklarını belirleyemiyoruz.”
Tseka ANC ile ilgili skandallardan bıkmış.
Ancak ANC, halk arasında tarihinden kaynaklanan bir güce sahip. Soweto’nun Kliptown semtinde Thabisile Gasa’ya kime oy vereceğini sorduğumuzda hemen cevap veriyor: “Elbette ki Jacob Zuma’ya! ANC sayesinde özgürüz.”
Gasa, işsizlik ve çevre kasabalardaki okul kalitesinden şikayetçi olsa da 20 yıl içinde tüm sorunların çözülmesinin mümkün olmadığını söylüyor ve zamanla Zuma ve ANC’nin sözlerini yerine getireceğine inanıyor.
Ailesi de ANC’yi destekliyor. Gasa’nın annesi Elizabeth Mncube ANC sayesinde hayatının daha iyi hale geldiğini söylüyor: “ANC’den memnunum çünkü bana para yardımı yaptı ve ev sözü verdi.”
Mncube 1999’dan bu yana bu evi beklemesine rağmen, ANC’nin eninde sonunda sözünde duracağına inandığını söylüyor.
19 yaşında Neo Prince Tom, ise birkaç ev ötede oturuyor ve oy vermeyi düşünmüyor: “Ben de tepkimi böyle gösteriyorum. Oy vermiyorum. Çünkü oy verirsem bu, yaptıklarına katıldığım anlamına gelir. Oy vermeyerek yaptıkları her şeyi yok saymış oluyorum.”
Tom bütün siyasi partilere kuşkuyla yaklaşıyor: “Ailelerimiz ANC özgürlük için savaştı derdi. Ama bununla ilgili değil. Hepsi geçmişte kaldı. Biz gelecekle ilgilenmeliyiz.”
Anketler Tom’un bakış açısının “özgür-doğanlar” olarak adlandırılan, yanlızca demokrasiyi hatırlayan ve hükümetin halktan kopuk olduğunu düşünenler arasında yaygın olduğunu gösteriyor.
Güney Afrika genç bir ulus. 25 milyon kayıtlı seçmenin yarısına yakını 40 yaşın altında. Asıl soru bu gençlerden kaçının sandığa gideceği.
